Wyjątkowo dobrze zachowany szkielet znaleziony w stanie Montana w Stanach Zjednoczonych ujawnił nieoczekiwaną informację.
Odkrycie kompletnego szkieletu Nanotyrannus lancensis w formacji Hell Creek w stanie Montana pozwoliło rozstrzygnąć jedną z najstarszych debat w paleontologii: prawdziwą tożsamość tego dinozaura.
Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie Nature. Wyjaśniono, że Nanotyrannus nie był młodszą wersją popularnego tyranozaura, ale odrębnym gatunkiem dorosłym.
Odkrycie to zmienia rozumienie różnorodności drapieżników w ostatnich dniach kredy.
Przez dziesięciolecia paleontolodzy wykorzystywali skamieliny Nanotyrannus do badania wzrostu i zachowania T. rex.
Obecnie dowody wskazują, że badania te opierały się na różnych zwierzętach, co wymaga zrewidowania wielu wcześniejszych hipotez dotyczących biologii i ewolucji tyranozaurów.
„Ta skamielina nie tylko rozstrzyga debatę. Odwraca ona dziesięciolecia badań nad T. rex” – stwierdziła Lindsay Zanno, profesor nadzwyczajna na Uniwersytecie Stanowym Karoliny Północnej i kierownik działu paleontologii w Muzeum Nauk Przyrodniczych Karoliny Północnej.
Zespół odpowiedzialny za ten przełom był kierowany przez dr Zanno i Jamesa Napoli, anatoma z Uniwersytetu Stony Brook.
Debata na temat tożsamości Nanotyrannusa
Przez lata społeczność naukowa debatowała, czy szczątki przypisywane Nanotyrannus odpowiadały odrębnemu gatunkowi, czy też młodym osobnikom dinozaura T. rex.
Celem nowych badań było rozstrzygnięcie tej kontrowersji poprzez szczegółową analizę wyjątkowo dobrze zachowanego szkieletu, który został znaleziony w formacji Hell Creek.
Szczątki kopalne pochodzą sprzed około 66 milionów lat, krótko przed masowym wymieraniem, które doprowadziło do wyginięcia dinozaurów nieptasich.
Głównym problemem było to, że skamieniałości Nanotyrannus wykazywały cechy anatomiczne odmienne od cech dorosłych T. rex, ale niektórzy eksperci twierdzili, że różnice te można wyjaśnić wiekiem.
Aby rozwiązać tę kwestię, naukowcy przeanalizowali pierścienie wzrostowe kości, zrośnięcie kręgów i anatomię porównawczą ponad 200 skamieniałości tyranozaurów.
Metodologia i wyniki badania
W badaniu wykorzystano takie techniki, jak liczenie pierścieni wzrostowych, które działają podobnie jak słoje drzew, aby oszacować wiek zwierząt, oraz obserwacja zrostu kręgów, będącego wskaźnikiem dojrzałości fizycznej.
Ponadto zbadano stałe cechy anatomiczne, takie jak rozmiar przednich kończyn, liczba zębów, liczba kręgów ogonowych i wzorce nerwowe czaszki.
Analizy te wykazały, że okaz Nanotyrannus miał około 20 lat w chwili śmierci i osiągnął już dojrzałość.
Napoli, współautor badania, wyjaśnił w komunikacie Uniwersytetu Stanowego Karoliny Północnej: „Aby Nanotyrannus był młodym T. rexem, musiałby podważyć wszystko, co wiemy o wzroście kręgowców. Jest to nie tylko mało prawdopodobne, ale wręcz niemożliwe”.
Wyniki wykazały, że różnice anatomiczne między Nanotyrannus a T. rex nie mogą być przypisane wiekowi, ale odzwierciedlają różne linie rodowe.
W trakcie badań zespół zidentyfikował również drugi gatunek Nanotyrannus, nazwany N. lethaeus.
Nazwa ta nawiązuje do rzeki Leteo z mitologii greckiej, co stanowi aluzję do tego, jak gatunek ten pozostawał „zapomniany” przez naukowców przez dziesięciolecia.
Odkrycie dwóch różnych gatunków Nanotyrannus w tym samym ekosystemie sugeruje, że różnorodność drapieżników w późnej kredzie była znacznie większa niż sądzono.
W pracy stwierdzono, że Nanotyrannus i T. rex współistniały w ciągu ostatnich milionów lat przed uderzeniem asteroidy, które spowodowało masowe wymieranie.
Współistnienie tych gatunków oznacza, że ówczesne ekosystemy były bardziej złożone i konkurencyjne, a kilka dużych drapieżników dzieliło to samo środowisko.
Wśród ograniczeń badania naukowcy wskazują na potrzebę analizy większej liczby skamieniałości, aby lepiej zrozumieć różnorodność tyranozaurów i ich ewolucję.
Ponadto ostrzegają, że inne małe dinozaury mogły zostać błędnie zidentyfikowane, co otwiera nowe kierunki badań.
