Międzynarodowy zespół zidentyfikował pierwsze skamieniałe ślady kręgowców z czwartorzędu w skamieniałych wydmach Murcji, przypisywane słoniowi Palaeoloxodon antiquus lub słoniowi z prostymi kłami. W odkryciu uczestniczyli naukowcy z Uniwersytetu w Sewilli, Andaluskiego Instytutu Nauk o Ziemi w Granadzie i Uniwersytetu w Huelvie, między innymi.
Badanie „Nowe stanowiska śladów kręgowców w ostatnich międzylodowcowych osadach wydmowych na wybrzeżu Murcji. Ekologiczne korytarze dla słoni na Półwyspie Iberyjskim?”, opublikowane w czasopiśmie Quaternary Science Reviews, rekonstruuje trasy przemieszczania się megafauny podczas ostatniego interglacjału, około 125 000 lat temu, jak poinformował Uniwersytet w Sewilli w komunikacie.
Badania zostały przeprowadzone w ramach kampanii poszukiwawczych na wybrzeżu Murcji, w rejonach Calblanque i Torre de Cope, koordynowanych przez Carlosa Neto de Carvalho z Biura Geologicznego Gminy Idanha-a-Nova i Uniwersytetu w Lizbonie. Dzięki tej pracy badania potwierdziły istnienie czterech obszarów ze śladami kopalnymi, które świadczą o obecności bardzo zróżnicowanej społeczności ssaków w nadmorskim ekosystemie leśnym podczas morskiego stadium izotopowego na Ziemi.
Główne odkrycie pochodzi z Torre de Cope, gdzie zachował się ślad proboscyda o długości 2,75 metra, składający się z czterech zaokrąglonych śladów o średnicy 40–50 centymetrów. Ich układ, typowy dla czworonożnego chodu słoni, pozwolił oszacować, że należały one do dorosłego Palaeoloxodon antiquus o wysokości około 2,3 metra w biodrach, wieku ponad 30 lat i wadze około 2,6 tony.
Z drugiej strony, w Calblanque znaleziono ślady średniej wielkości mustelidae. Ślad o długości półtora metra, składający się z dziesięciu prawie okrągłych odcisków ułożonych parami, sugeruje powolne przemieszczanie się w pobliżu źródeł wody. W tym obszarze znaleziono również pojedynczy ślad psowatego o wymiarach 10 × 8 centymetrów z śladami pazurów, co wskazuje na obecność drapieżników, takich jak wilki (canis lupus) w siedliskach leśnych.
Ponadto zidentyfikowano rozdzielone ślady o długości do 10 centymetrów, pasujące do jeleni szlachetnych (Cervus elaphus). Ich kierunek na zachód wskazuje na przemieszczanie się przez wydmy i zarośla. Ze swojej strony ślady młodego konia (Equus ferus), o wymiarach około 10 × 12 centymetrów, stanowią najnowszy zapis tego gatunku na południowym wschodzie półwyspu.
Podsumowując, dane te potwierdzają hipotezę o istnieniu ekologicznych korytarzy przybrzeżnych dla sezonowych migracji, łączących lasy śródziemnomorskie z plażami w bardziej wilgotnym krajobrazie.
