Ciekawa formacja, znajdująca się w masywie Tibesti, ma około 1000 metrów średnicy. Zdjęcie zostało wykonane przez astronautę NASA na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej
Zdjęcie wykonane przez NASA ujawniło zaskakującą białą plamę w kształcie czaszki na środku pustyni Sahara. Chociaż wielu sądziło, że jest to śnieg, naukowcy wyjaśniają, że to zjawisko naturalne ma swoje źródło w starożytnym procesie geologicznym, który miał miejsce ponad 12 000 lat temu.
Struktura ta znajduje się w Trou au Natron, zwanym również Doon Orei, kalderze wulkanicznej położonej na północy Czadu, w masywie Tibesti. Formacja ta, o średnicy około 1000 metrów, powstała w wyniku wielkiej erupcji i dziś z kosmosu wygląda jak twarz wyrzeźbiona w piasku pustyni.
Według danych Earth Observatory NASA, ten osobliwy wygląd wynika z kontrastu między cieniem krawędzi krateru a jaśniejszymi obszarami terenu. Z orbity ziemskiej ta gra świateł i reliefów tworzy wrażenie „białej czaszki”, która wydaje się obserwować niebo.
Pochodzenie białego koloru
Charakterystyczny blask pokrywający dno krateru nie pochodzi od śniegu, ale od natronu, związku mineralnego składającego się z węglanu sodu, wodorowęglanu sodu i siarczanu sodu. Ta naturalna substancja tworzy białawą warstwę, która odbijając światło słoneczne, podkreśla kształt figury. Jej krucha i błyszcząca tekstura jest odpowiedzialna za efekt wizualny, który tak bardzo przyciąga uwagę na zdjęciach.
Ciemniejsze obszary odpowiadają stożkom popiołu wulkanicznego, które wznoszą się kilka metrów nad powierzchnią. Struktury te określają „oczodoły” i „nos” czaszki, a cień krawędzi krateru dopełnia iluzję ludzkiej twarzy wyrzeźbionej przez naturę.
Chociaż obecnie Trou au Natron wygląda na miejsce opustoszałe, w przeszłości znajdowało się tu jezioro lodowcowe. Badania prowadzone od lat 60. XX wieku doprowadziły do odkrycia skamieniałości ślimaków i planktonu pod warstwą natronu, których wiek szacuje się na około 14 000 lat. Następnie, w 2015 roku, znaleziono szczątki glonów datowane na 120 000 lat, co potwierdza, że obszar ten był ekosystemem wodnym, zanim został przekształcony przez erupcję wulkaniczną.
Eksperci z Instytutu Smithsona wskazują, że chociaż kaldera jest nieaktywna, znajduje się w pobliżu Tarso Toussidé, stratowulkanu pokrytego zestaloną lawą, który może nadal być aktywny. Z powierzchni ziemi kształt czaszki całkowicie znika, ale widziana z kosmosu „czaszka Sahary” pozostaje jednym z najbardziej niezwykłych obrazów zarejestrowanych przez NASA i przypomnieniem transformującej siły geologii.
