Po raz pierwszy badania naukowe przeprowadzone u wybrzeży wyspy Vancouver ujawniają głębokie pęknięcia i mikropłyty, które stopniowo zmieniają dynamikę tektoniczną Oceanu Spokojnego.
Naukowcy zdołali zaobserwować w czasie rzeczywistym, jak płyta tektoniczna ulega fragmentacji pod Oceanem Spokojnym, u wybrzeży wyspy Vancouver. Informacje te, rozpowszechnione przez Uniwersytet Stanowy Luizjany, łączą dane z podwodnych czujników, obrazy sejsmiczne i rejestry trzęsień ziemi w celu odtworzenia wewnętrznej struktury dna morskiego.
Badanie pokazuje, że pęknięcie nie następuje nagle, ale poprzez stopniowe epizody, które generują mikro płyty. Odkrycie to dostarcza wskazówek dotyczących ewolucji geologicznej planety i otwiera nowe możliwości zrozumienia aktywności sejsmicznej i wulkanicznej w strefach subdukcji.
Jak według badań pęka płyta tektoniczna pod Oceanem Spokojnym?
Badanie udokumentowało głębokie pęknięcia wzdłuż płyty Juan de Fuca i płyty Explorer, w tym pionowe rozdzielenie o długości prawie pięciu kilometrów. Naukowcy wykorzystali fale dźwiękowe wysyłane ze statku badawczego i rejestrowane przez podwodne czujniki, aby uzyskać echa, które pozwoliły na stworzenie szczegółowego obrazu wewnętrznej struktury płyty.
Analiza wykazała, że niektóre segmenty pozostają połączone, podczas gdy inne nie wykazują już aktywności sejsmicznej, ponieważ skały nie mają już ze sobą kontaktu. Geolog Brandon Shuck, kierownik projektu, wyjaśnił, że te stopniowe pęknięcia powstają w wyniku kolejnych cięć ułatwionych przez uskoki, w których płyty ślizgają się jedna po drugiej, tworząc nowe mikropłyty, podczas gdy subdukcja trwa w innych obszarach.
Jakie są implikacje tego odkrycia dla ryzyka sejsmicznego w regionie Cascadia?
Odkrycie to pozwala na dostosowanie map ryzyka sejsmicznego i prognoz w północno-zachodniej części Pacyfiku, regionie, w którym mogą wystąpić trzęsienia ziemi o dużej sile i tsunami. Chociaż pojawienie się nowych pęknięć zmienia rozumienie systemu tektonicznego, w perspektywie krótkoterminowej ryzyko pozostaje znaczne.
Ponadto oddzielone fragmenty mogą tworzyć okna, przez które unosi się gorący materiał z płaszcza ziemskiego, sprzyjając tymczasowym epizodom aktywności wulkanicznej i zmieniając granice istniejących płyt. Naukowcy nadal monitorują region, aby określić, w jaki sposób pęknięcia te wpływają na rozprzestrzenianie się przyszłych trzęsień ziemi i ogólną aktywność sejsmiczną.
Naukowcy po raz pierwszy za pomocą podwodnych czujników rejestrują, jak pękają płyty tektoniczne na dnie Oceanu Spokojnego
Po raz pierwszy badania naukowe przeprowadzone u wybrzeży wyspy Vancouver ujawniają głębokie pęknięcia i mikro-płyty, które stopniowo zmieniają dynamikę tektoniczną Oceanu Spokojnego.
Naukowcy zdołali zaobserwować w czasie rzeczywistym, jak płyta tektoniczna ulega fragmentacji pod Oceanem Spokojnym, u wybrzeży wyspy Vancouver. Informacje te, rozpowszechnione przez Uniwersytet Stanowy Luizjany, łączą dane z podwodnych czujników, obrazy sejsmiczne i rejestry trzęsień ziemi w celu odtworzenia wewnętrznej struktury dna morskiego.
Badanie pokazuje, że pęknięcie nie następuje nagle, ale poprzez stopniowe epizody, które generują mikropłyty. Odkrycie to dostarcza wskazówek dotyczących ewolucji geologicznej planety i otwiera nowe możliwości zrozumienia aktywności sejsmicznej i wulkanicznej w strefach subdukcji.
Jak według badań pęka płyta tektoniczna pod Oceanem Spokojnym?
Badanie udokumentowało głębokie pęknięcia wzdłuż płyty Juan de Fuca i płyty Explorer, w tym pionowe rozdzielenie o długości prawie pięciu kilometrów. Naukowcy wykorzystali fale dźwiękowe wysyłane ze statku badawczego i rejestrowane przez podwodne czujniki, aby uzyskać echa, które pozwoliły na stworzenie szczegółowego obrazu wewnętrznej struktury płyty.
Analiza wykazała, że niektóre segmenty pozostają połączone, podczas gdy inne nie wykazują już aktywności sejsmicznej, ponieważ skały nie mają już ze sobą kontaktu. Geolog Brandon Shuck, kierownik projektu, wyjaśnił, że te stopniowe pęknięcia powstają w wyniku kolejnych cięć ułatwionych przez uskoki, gdzie płyty ślizgają się jedna po drugiej, tworząc nowe mikropłyty, podczas gdy subdukcja trwa w innych obszarach.
Jakie są implikacje tego odkrycia dla ryzyka sejsmicznego w regionie Cascadia?
Odkrycie to pozwala na dostosowanie map ryzyka sejsmicznego i prognoz w północno-zachodniej części Pacyfiku, regionie, w którym mogą wystąpić trzęsienia ziemi o dużej sile i tsunami. Chociaż pojawienie się nowych pęknięć zmienia rozumienie systemu tektonicznego, w perspektywie krótkoterminowej ryzyko pozostaje znaczne.
Ponadto oddzielone fragmenty mogą tworzyć okna, przez które unosi się gorący materiał z płaszcza ziemskiego, sprzyjając tymczasowym epizodom aktywności wulkanicznej i zmieniając granice istniejących płyt tektonicznych. Naukowcy nadal monitorują region, aby określić, w jaki sposób pęknięcia te wpływają na rozprzestrzenianie się przyszłych trzęsień ziemi i ogólną aktywność sejsmiczną.
